วันศุกร์ที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2552

กวีโดม

เธอต้องมีจิตสำนึกทางการเมือง
สืบเนื่องสันติธรรมนำสู่สมัย
สืบทอดเจตนาประชาธิปไตย
มุ่งรับใช้มวลมหาประชาชน
เธอต้องมีวิญญาณขบถ
ต่อความคดสามานย์การฉ้อฉล
เธอจะต้องตระหนักรู้จักตน
เธอคือคน ธรรมศาสตร์ ที่แท้จริง
... เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์...

ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง ฉันจึงมาหาความหมาย ฉันหวังเก็บอะไรไปมากมาย สุดท้ายให้กระดาษฉันแผ่นเดียว มืดจริงหนอสถาบันอันกว้างขวาง ปล่อยฉันอ้างว้างขับเคี่ยว เดินซื้อปัญญาจนหน้าเซียว เทียวมาเทียวไปไม่รู้วัน ดอกหางนกยูงสีแดงฉาน บานอยู่เต็มฟากสวรรค์ เกินพอให้เจ้าแบ่งปัน จงเก็บกันอย่าเดินเลยผ่านไป
... วิทยากร เชียงกูร ...

สิ่งเหล่านี้ที่โดมโหมจิตข้า ให้แกร่งกล้าเดือนปีไม่มีหวั่น ถ้าขาดโดม เจ้าพระยา ท่าพระจันทร์ ก็ขาดสัญลักษณ์พิทักษ์ธรรม
... เปลื้อง วรรณศรี ...

ขอขอบคุณค่ายเตรียมธรรมศาสตร์ที่สอนให้รู้ว่า ความเป็นลูกแม่โดม คืออะไร ขอบคุณมหาวิทยาลัยแห่งนี้ที่สอนให้รู้จักคำว่า ประชาธิปไตย ฉันรักธรรมศาสตร์เพราะ
ธรรมศาสตร์สอนให้ฉันรักประชาชน สอนให้รู้จักมิตรภาพใหม่ๆ ประสบการณ์ที่หาซื้อไม่ได้
และที่สำคัญสอนให้รู้ว่า ไม่ว่าเราจะเรียนที่ไหน เก่งหรือไม่เก่ง ตกทุกวิชา มาจากไหน เป็นเด็กบ้านนอกหรือเด็กกทม. และไม่ว่าจะเป็นลูกใคร ก็ขอให้รู้ว่า เราก็เป็น ลูกแม่โดม ได้เช่นกัน(ถ้าขยันและตั้งใจ)

ไม่มีความคิดเห็น: